Όλοι ζήσαμε τους αγώνες με τον Αίαντα , ο καθένας με τον δικό του τρόπο .Άλλος βίωσε την τραγικότητα εκείνων των καταραμένων 10 λεπτών ,άλλος ένιωσε βαθιά μέσα στην ψυχή του την ανάσταση που ακολούθησε και τέλος όλοι νιώσαμε την απογοήτευση του αποκλεισμού .Δεν πειράζει όμως ,το έχουμε συνηθίσει .Η τραγικότητα τόσων και τόσων παρολίγον προκρίσεων μας έκανε να μεγαλώνουμε μέσα μας .Από την άλλη πλευρά όλοι μας βγάλαμε τα δικά μας συμπεράσματα .Ωστόσο το ζευγάρι των αγώνων με την Ολλανδική ομάδα δεν ήταν τίποτε περισσότερο από έναν απλό , δύσκολο μεν ,απλό και συνηθισμένο δε ,ζευγάρι αγώνων με μια πολύ δυνατή Ευρωπαϊκή ομάδα ,όπου θα χρειαζόταν ένα μικρο θαύμα ,για να την αποκλείσουμε .Και σχεδόν το καταφέραμε .Σχεδόν .Αν είμαστε όμως ειλικρινείς ,θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι πιο πολύ μας λύπησε το ότι δεν πήραμε τα χρήματα από την πρόκριση παρά ο αποκλεισμός αυτός καθ΄αυτός .Αν παίρναμε τα χρήματα και μετά τον αποκλεισμό ουδόλως θα μας ενδιέφερε το ότι δεν περάσαμε τον ΑJAX.
Και μετά ήρθε η κλήρωση με την Φενέρ .Δεν θα ασχοληθώ με το ποδοσφαιρικό κομμάτι των αναμετρήσεων με την Τουρκική ομάδα , αν είναι η όχι καλύτερη ομάδα από τον Αίαντα , αν πάρουν η όχι τον Ρομπίνιο ή τον Γκαλάς , αν η Τούμπα η το Σαράτσογλου παίρνει τον τίτλο της πιο καυτής έδρας ,εμένα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο με γοητεύει το συναισθηματικό κομμάτι του ποδοσφαίρου .Άλλωστε πιστεύω ότι χωρίς συναίσθημα το ποδόσφαιρο θα ήταν απλώς ένα παιχνίδι ,όπως το σκάκι ας πούμε .Έγινα Π.Α.Ο.Κ. γιατί αυτή η ομάδα μου ανανταριάζει το είναι ,με πλημμυρίζει συναισθήματα που στα 45 μου δεν ήξερα ότι μπορούσα να νιώσω .Πριν την κλήρωση παρακαλούσα να κληρωθούμε με την Φενέρ .Τι θα γινόταν δηλαδή αν είχαμε κληρωθεί με την Ουντέτσε? Μπορεί να ήταν πιο εύκολα τα πράγματα να πάρουμε εκείνα τα εκατομμύρια των ομίλων .Ε και? Εμείς δεν αναζητούμε εύκολες κληρώσεις για να αυνανιζόμαστε με ψευτοπροκρίσεις, εμείς θέλουμε τον οργασμό της πρόκρισης μέσα στο Χάιμπουρι ,το Amsterdam Arena ,το Σαράτσογλου .Αυτό είναι που μας ορθώνει το ανάστημα .Άλλωστε για να γίνεις βασιλιάς πρέπει να σκοτώσεις το λιοντάρι
Όταν ακούσαμε την κλήρωση στον Σύνδεσμο στη Λεμεσό ο Μιχάλης μας είπε "Στον επαναληπτικό με τον AJAX συνωμότησε το σύμπαν για να αποκλειστούμε ώστε να κληρωθούμε με την Φενερ ,να γεμίσει η Πόλη δικέφαλους και να πανηγυρίσουμε την πρόκριση μπροστά στην Αγία Σοφία" .Θεέ μου πόσο θα το ήθελα αυτό ,να το ζήσω να το διηγούμαι στα εγγόνια μου να τα κάνω Παοκτσακια μόνο λέγοντας τους αυτήν την ιστορία ,όπως με έκανε Παοκτσακι και ο δικός μου παππούς λέγοντας μου ιστορίες για τον Πόντο ,την προσφυγιά , την εξαθλίωση ,και την ανάσταση του προσφυγικού Ελληνισμού Τι άλλο θα μπορούσαμε να γίνουμε? Τι άλλο θα μπορούσε να μας συγκινούσε περισσότερο?
Είναι τόσα πολλά που μπορεί να βγάλουν αυτές οι δυο αναμετρήσεις ,δεν ξέρω αν έρθει πρόκριση η αποκλεισμός ,το σίγουρο όμως είναι ότι 3000 πυρσοί θα φωτίσουν τον ουρανό της Πόλης ,οι πυρσοί της ψυχής των ΠΑΟΚτσηδων που θα βρεθούν στην Πόλη ,το σίγουρο είναι ότι για λίγο έστω θα μοιραστούμε την Πόλη μας με τους κατακτητές της , το σίγουρο είναι ότι οι ψυχές των παππούδων μας θα δίνουν ρυθμό στα συνθήματα μας.
Αν σταματήσουμε τις φωνές μας για λίγο ,αν μηδενίσουμε τα ντεσιμπέλ του γηπέδου, αν εξανεμίσουμε κάθε ήχο και σκύψουμε με την κατάνυξη του εκκλησιαζόμενου προς το χώμα της βασιλεύουσας την ώρα του αγώνα θα το ακούσουμε να βρυχάται " ΠΑΟΚ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΝΑ ΣΕ ΔΟΥΜΕ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου