ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΝΗΣΙΟΥ ΠΑΟΚΤΣΗ

20 Ιουνίου 2010

ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΝΗΣΙΟΥ ΠΑΟΚΤΣΗ

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ,ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ

Έχω προβληματιστεί τώρα τελευταία, περισσότερο απο ποτέ, για το τί είναι αυτό που τελικά περιμένει και θέλει ο σημερινός ΠΑΟΚτσής απο τον σημερινό ΠΑΟΚ. Όλοι έχουμε τις οικογένειές μας, την σκληρή καθημερινή μας μάχη στην δουλειά μας, τα ζόρια μας, τα χρέη της πιστωτικής μας, και χίλια άλλα δύο... Τουλάχιστον οι περισσότεροι απο εμάς. Μέχρι σήμερα όμως, με καθολική οπαδική διάθεση περισσότερο παρά με ρομαντική προδιάθεση, ήθελα να πιστεύω πως όλοι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ νoιαζόμαστε για το καλό του ΠΑΟΚ και μόνο για το καλό του. Για το παρόν του και το μέλλον του. Όμως μπορώ να πώ, μετά απο 18 χρόνια ενεργής και συνειδητής οπαδικής ταυτότητας, αρχίζω να έχω σοβαρές αμφιβολίες..

Περάσαμε τα πέτρινα χρόνια του Βουλινού. Περάσαμε την αναξιοπιστία του Μπατατούδη. Περάσαμε τον εξευτελισμό του Γούμενου. Και παρ'όλο που μέσα σε αυτή την εικοσαετία ο ΠΑΟΚ μας πρόσφερε αγωνιστικές εκλάμψεις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, ο Λαός του φάνηκε πως δεν πτοήθηκε, αλλά αντιθέτως πολλαπλασιαζόταν..

Την ίδια ώρα που στα μέσα του '80 οι οπαδοί του Βάζελου λέγανε στα παιδιά τους "βλέπεις τί μεγάλη ομάδα είναι ο παναθηναϊκός και κερδίζει το πρωτάθλημαι" ώστε να αναθρεύουν νέους οπαδούς, ο ΠΑΟΚτσής μιλούσε στο παιδί του για προσφυγιά, για καθαρή μαγκιά και για αίσθημα δικαίου. Αυτή η διαδρομή είναι που μας οδήγησε σε αυτή την πολύ μοδάτη εκφραση που λέμε συνέχεια πλέον,"δεν γίναμε ΠΑΟΚ απο τους τίτλους αλλά απο την ιδέα και τις αξίες που αντιπρωσοπεύει ο ΠΑΟΚ".

Με αυτή την ανατροφή γαλουχήθηκα και εγώ στα στενά του Αγίου Θεράποντα, στην Τούμπα, στις αρχές του '80. Με αυτή την προσέγγιση έχτισα την πρώτη μου οπαδική φιλοσοφία σαν ΠΑΟΚτσής. Το είχα καμάρι μου και τιμή μου: Δεν με ένοιαζε αν ο ΠΑΟΚ έπαιζε στην Αθήνα ή στην Κρήτη. Δεν με ένοιαζε αν ο ΠΑΟΚ ήταν 1ος ή 10ος. Δεν με ένοιαζε αν ο ΠΑΟΚ είχε τον Φαν Ρόυ στο δυναμικό του ή τον.. Τσουρέλα. Εγώ θα πήγαινα να δώ τον ΠΑΟΚ όπου και να έπαιζε, ότι καιρό και να έκανε, ότι και να γινόταν!

Το μόνο που θα μπορούσε να με σταματήσει κάποιος ως έφηβο στις αρχές του '90 να πάω να δώ τον ΠΑΟΚ στον Ναό, θα ήταν αν ...με κλείδωνε κάποιος στο σπίτι, όπως έκανε...η μάνα μου, για να μην "αλητεύω" (..αν και πάλι με τη βοήεια του φίλου μου του Μάρκου απο το διπλανό μπαλκόνι πάντα θα βρίσκαμε τρόπο ώστε να πεταχτώ στο σπίτι του και να πάμε μαζί στο γήπεδο).

Βλέπετε, για εμάς που είμασταν πιτσιρικάδες στα τέλη του '80 και που ίσα-ίσα προλάβαμε το τελευταίο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ μας, δεν είχαμε και πολλά εξωαγωνιστικά να ασχοληθούμε. Δεν θυμάμαι δηλαδή τον εαυτό μου ποτέ ενδιαφέρθηκε να μάθει την οικονομική διαχείρηση του προέδρου Καλαφάτη. Δεν θυμάμαι να ασχολήθηκα καθόλου με τον ρόλο του ΑΣ στην λειτουργία της ΠΑΕ. Τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του '90, όταν άρχισα να γίνομαι..."ψαγμένος" και να σκαλίζω το ποιός και το γιατί.

Έτσι λοιπόν, περνώντας και τα δύσκολα χρόνια του Βουλινού, του Μπατατούδη και του Γούμενου, ασχέτως αν αντρώθηκα σε καθεστώς "παρασκηνίου" στον ΠΑΟΚ, πάντοτε κρατούσα την παλιά καλή ιδέα του οπαδού ΠΑΟΚτσή: ότι και να γίνει, στο γήπεδο εγώ θα πηγαίνω να βλέπω την ΠΑΟΚαρα μου. Και για τα όποια λίγα παιχνίδια κράτησα "αποχή" απο το γήπεδο ως αντίδραση στον εκάστοτε πρόεδρο, το έκανα περισσότερο γιατί ακολούθησα την πλατιά μάζα του Λαού ώς έφηβος, παρά γιατί πραγματικά το ήθελα..

Περάσανε τα χρόνια, φτάσαμε εν έτη 2007 λοιπόν, με πρόεδρο τον Θόδωρα, και εγώ πάντα πιστός στην "παράδωσή" μου, το έχω κρυφό καμάρι.. Όταν υψώθηκε όμως το πανό στην Τούμπα "Ο ΠΑΟΚ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ", αν και μου άρεσε, το θεώρησα κάτι το δεδομένο ως μήνυμα, κάτι που το έζησα ήδη και που δεν μου εκανε ιδιαίτερη εντύπωση να το βλέπω αναρτημένο. Ήταν πχ σαν να βλέπει ένας καλός Χριστιανός μια Κυριακή έξω απο την εκκλησία έναν παπά να κρεμάει το πανό "Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ". Συγχωρέστε με αν ο παραλληλισμός δεν είναι 100% ευτυχής, αλλά πάντως δείχνει ακριβώς αυτό που θέλω να εξηγήσω: το ευνόητο του πράγματος..

Παρ' όλη αυτή την ρομαντικότητα που κράτησα μέχρι και σήμερα στο μυαλό μου για τον ΠΑΟΚτσή οπαδό, πλέον με περισσή ευκολία ακούω ΠΑΟΚτσίδες αδέρφια μου να ξεστομίζουν ότι "δεν θα πάω στο γήπεδο " ή "δεν θα πάρω διαρκείας", μόνο και μόνο επειδή η διοίκηση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ δεν πράττει αυτά που ο ίδιος θα ήθελε.

Κάποιοι σημερινοί ΠΑΟΚτσήδες έχουν αναγάγει τον οπαδισμό τους σε τηλεθεασμό. Βλέπουν το γήπεδο ώς ένα χώρο θέασης. Αν δεν ικανοποιηθούν οι προσμονές τους σε αυτό που θα δούν, δεν είναι διατεθημένοι να πληρώσουν το εισητήριο του θεάματος. Η σχέση λατρείας δηλαδή έχει μετουσιωθεί σε μια εκβιαστική σχέση καπρίτσιου: Έφερες πίσω τον Σαλπιγγίδη που δεν τον θέλω; Ε τότε δεν θα έρθω στο γήπεδο! Δεν έκανες μεταγραφές παικταράδων που θελω να δω; Ε τότε δεν θα έρθω στο γήπεδο! Αύξησες την τιμή του εισητηρίου απο πέρσυ; Ε τότε δεν θα αγοράσω διαρκείας!

Ταυτόχρονα ξεχνάμε ότι εμείς είμασταν αυτοί που πιάσαμε απο το χέρι έναν άνθρωπο αγνό, άφθαρτο και ΠΑΟΚτσή, του βάλαμε την κορώνα του "Προέδρου" στο κεφάλι και του ζητήσαμε να βγάλει το κάρο απο την λάσπη.. Του υποσχεθήκαμε στήριξη. Του υποσχεθήκαμε ότι θα πολεμήσουμε μαζί του παρέα. Το μόνο που απαιτήσαμε ήταν καθαρότητα και διαφάνεια.

Ε, λοιπόν, το πρόγραμμα πηγαίνει ώς θέλαμε. Ο ΠΑΟΚ κάνει βήματα απο το καλό στο καλύτερο.

φαίνεται πως τα μειονεκτήματα του ανθρώπου αυτού που ονομάζουμε πρόεδρο (έλλειψη παραγοντικής γνώσης, ελλειπή γνώση επικοινωνίας και μάρκετιγκ) υπερκαλύπτωνται απο την βαθιά γνώση του για το ποδόσφαιρο. Ο ΠΑΟΚ κατάφερε να τετραγωνίσει τον κύκλο: γιγαντώνεται αγωνιστικά, την ώρα που το μπάτζετ του μειώνεται! Τα χρέη του προς τρίτους πληρώθηκαν. Η διαφάνεια και η καθαρότητα που ζητήσαμε τηρήθηκε. Το προπονητικό του κέντρο υλοποιείται. Τα τμήματα υποδομής του που αιμοραγούσαν άρχισαν να ορθοποδούνε.

Και μου φαίνεται ήδη απίστευτο πόσα πολλά πετύχαμε μόνο σε 3 χρόνια... όλα αυτά ακολουθώντας πιστά έναν απαράβατο κανόνα που μέχρι σήμερα νόμιζα ότι το είχα ζήσει για τα καλά: Ο ΠΑΟΚ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ. Τελικά όσο ευνόητο και να ακούγεται, άλλο τόσο δύσκολο είναι να το τηρήσει κανείς. Είναι δύσκολο να βγάλεις τον εγωϊσμό σου απο την εξίσωση. Είναι δύσκολο να παραβλέψεις τα δάκρυα του θυμού σου. Είναι δύσκολο για κάποιους... Πλέον φαίνεται πιο εύκολο να κράξεις σε ένα ραδιόφωνο, να μπινελικώσεις κάτω απο ένα άρθρο, να μιζεριάσεις σε ένα πέταλο... Αλλάξανε οι καιροί...

Ο Παντελάκης κάποτε που τον ρώτησαν για την εργένικη ζωή του, είπε "εγώ έχω παντρευτεί τον ΠΑΟΚ"... Όσοι θυμούνται το τί γινόταν στις αρχές του '80 με τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ που έφερε τους περισσότερους τίτλους, θα καταλάβουν πόσο γνώριμο είναι το σκηνικό με τον σημερινό πρόεδρο, τον Ζαγοράκη. Εγώ είμουν πολύ πιτσιρικάς τότε για να ξέρω ακριβώς το τί και το γιατί γίνεται, αλλά οι παλαιότεροι θα με επιβεβαιώσουν. Τα αναπαράγω για τους νεότερους:

Ο Παντελάκης ήταν πρόεδρος σε μια δύσκολη περίοδο στον ΠΑΟΚ, όπως όταν ήρθε και ο Ζαγοράκης σαν πρόεδρος. Η ομάδα μετά απο τους τρείς τίτλους του '70, είχε ξεμείνει απο αγωνιστική λάμψη για 9 ολόκληρα χρόνια μέχρι το '85. Μέχρι το 1984 λοιπόν υπήρχε μουρμούρα. Ο Παντελάκης ήταν προκομένος όμως. Ήξερε ότι δεν είχε τα χρήματα για να φέρει παιχταράδες στον ΠΑΟΚ. Δεν ήθελε να του δημιουργήσει χρέη. Ήθελε να πηγαίνει βήμα-βήμα. Βεβαίως όμως, ο ΠΑΟΚτσής που ήθελε τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή και μεγάλο, δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο. Η πολύ μουρμούρα, που ξεκίνησε απο την Θύρα 4 και τον ηγέτη της τον Μανάβη, εξαπλώθηκε σύντομα σε όλους. Το βρισίδι πήγαινε σύννεφο. Ζητούσαν οι Σύνδεσμοι ακριβές μεταγραφές, παίκτες που θα μας φέρουν και πάλι το πρωτάθλημα. Ο Παντελάκης αρνιότανε να "απλωθεί"..

Το είχε καμάρι που ο ΠΑΟΚ δεν είχε πρόβλημα χρεών επι προεδρίας του. Οι Συνδεσμίτες τότε όμως ζητούσαν το αντίθετο απο αυτό που ζητάνε σήμερα απο τον Ζαγοράκη όλοι οι οπαδοί: ζητούσαν ακριβές μεταγραφές και ας δημιουργούσαμε το όποιο οικονομικό άνοιγμα!

Η μουρμούρα τελικά έγινε κράξιμο και το κράξιμο έγινε πόλεμος. Σπάζανε το μαγαζί του, του κάνανε μανούρες, τον βρίζανε. Για να μην τα πλατιάζω πολύ, ο τότε νέος πρόεδρος του ΑΣ, ο Βεζυρτζής, αφουγκραζόμενος το τί ζητούσε η μάζα του Λαού, κατάφερε να τον καθαιρέσει απο πρόεδρο (τότε ο ΑΣ είχε 4 άτομα στην ΠΑΕ και το 40% των μετοχών). Την επόμενη χρονιά βέβαια πήραμε το πρωτάθλημα, με την ομάδα που είχε χτίσει και είχε αφήσει 1 χρόνο νωρίτερα ο Παντελάκης.

Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ λοιπόν, δεν έχουμε πάντα δίκαιο. Έχουμε πολλές φορές, αλλά όχι πάντα.. Το απαίδειξε η Ιστορία του ΠΑΟΚ, ότι η οικονομική υπέρβαση και η σπατάλη χωρίς πλάνο και πρόγραμμα, φέρνει καταστροφικά αποτελέσματα, τα οποία ακόμη πληρώνουμε.. Τότε το λάθος το είχε κάνει η Θύρα 4. Τώρα το λάθος δείχνουν να το κάνουν άλλοι Σύνδεσμοι, που παραβλέποντας πιο είναι το συμφέρον του ΠΑΟΚ ώστε να παραμείνει ανταγωνιστικός, ίσως προτιμήσουν την αποχή. Ο ίδιος ο Λαός του ΠΑΟΚ που κρατάει αυτόν τον σύλλογο εν ζωή και που του δίνει ανάσα και λαλιά εδώ και δεκαετίες, ο ίδιος αυτός είναι που (άθελά του;) βάζει και τρικλοποδιές στην ομάδα του όταν αυτή πάει να ορθοσταθήσει. Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια..

Το να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντως λοιπόν είναι το λιγότερο χαζό εκ μέρους μας. Το να στηρίζεις την οπαδική σου συνείδηση στο τί θέλεις ΕΣΥ, στο τί αισθάνεσαι ΕΣΥ και στο τί σου επιβάλλει η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ιδεολογική αντίληψη για το τί είναι ο ΠΑΟΚ, αδερφέ ΠΑΟΚτσή, βάζεις τρικλοποδιά σε αυτό που εσύ ο ίδιος προσπαθείς να χτίσεις. Παραβλέπεις το τί είναι καλό για τον ΠΑΟΚ και το τί συμφέρει μακροπρόθεσμα τον ΠΑΟΚ.

Ας σταματήσουμε επιτέλους αυτή την σχέση εκβιασμού που έχουμε αναπτύξει με τον ΠΑΟΚ μας. Ας δείξουμε στην πράξη και όχι στο μπλα-μπλα την στήριξη σε μια διοίκηση που αν μή τι άλλο έχει δείξει ότι παράγει έργο και εκτελεί κατά γράμμα τις απαιτήσεις που της θέσαμε όταν αναλάμβανε. Με το να μην πάς στο γήπεδο αδερφέ ΠΑΟΚτσή, με το να μήν αγοράσεις ένα διαρκείας ενώ ξέρεις ότι τα χρήματά σου θα αγοράσουν 1-2 κιλά τσιμέντου για το χτίσημο του προπονητικού κέντρου της ομάδας, τότε σταματάς να λέγεσαι οπαδός.

Η λέξη "οπαδός" έχει την ρίζα της στην αρχαία λέξη οπάζω, δηλαδή αυτός που έπεται. Αυτός που ακολουθάει, στα νεοελληνικά.. Είσαι οπαδός; Ακολουθάς. Με μια διοίκηση που εσύ επέλεξες να κάνει το κουμάντο, δεν υπαγορεύεις, ούτε εκβιάζεις τον ΠΑΟΚ... Τον στηρίζεις και τον ακολουθάς. Η κριτική είναι σίγουρα ένα απαραίτητο συστατικό για να πηγαίνει κάποιος μπροστά. Αλλά δεν το χοράει ο νούς μου να θυσιάζει κάποιος οπαδός του ΠΑΟΚ την παρουσία του στο γήπεδο, στο όνομα μιας οποιασδήποτε κριτικής. Σαν οπαδός δεν βάζεις όρους, ούτε προσθέτεις κάθε χρόνο νέες απαιτήσεις για να παραχωρήσεις την παρουσία σου στον Ναό. Ακολουθάς!

Ο ΠΑΟΚ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ και ΑΠ' ΟΛΟΥΣ!

Με τιμή,

Iskander
fcpaok.gr ADMIN


ΥΣ: «Βαδίζεις σε καλό δρόμο, αλλά πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. Πρόσεχε μην αναλάβεις πράγματα στα οποία δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις και φρόντισε να παραμείνεις σεμνός. Να είσαι συνετός για να νοικοκυρέψεις την ομάδα» ήταν η συμβουλή που έδωσε ο Παντελάκης στον Ζαγοράκη. (Sentragoal 3/2/2009)